Karnında kurşunla, bir geyik doğası ne kadar yumuşak olsa da insana saldırabilir.
"Arabamı Sür" filminin yönetmeni Ryusuke Hamaguchi'nin başrolüne doğayı aldığı öyküsünde, Japonya’nın Mizubiki Köyü'nün oduncusu, su toplayıcısı ve çok yönlü, tuhaf karakteri, Takumi (Hitoshi Omika) ormanın bilgelerinden biridir.
Her biri kartpostal güzelliğindeki karelerle bezeli film, etkileyici ama bir o kadar da rahatsız edici.
Takumi'nin filmde ilgisiz gibi görünen sözlerinin tamamı bununla ilgilidir: Bir nehrin akışı, Sibirya Ginsengi üzerindeki dikenler, yabani wasabi'nin keskin kokusu.
Bunlar, "Kötülük Diye Bir şey Yok"un kendisi kadar sade ve akıcı pastoral dualardır, ta ki son dakikada tersine çevrilmesi, tuhaf başlığını yeniden akla ve sorguya çekene kadar. Bu barışçıl, pastoral toplumda kötülük olmasa bile adaletsizlik ve hayvani içgüdüler kesinlikle var.
“BAŞKA BİR YERE!”
Bir gün köy halkı, Takumi'nin evinin yakınında bir glamping alanı inşa etme planını öğrenir. Glamping şirketinin iki temsilcisi tanıtım için köye geldiğinde, projenin yerel su kaynağı üzerinde olumsuz bir etkisi olacağı ve isyanlara yol açacağı anlaşılır. Bu herkesin hayatını değiştirecektir.
Takumi’nin projenin geyik geçiş yolu üzerinde olduğunu belirterek, “Geyikler nereye gidecek?” sorusuna, şirket yetkilisi, “Başka bir yere” yanıtını verir!
GERÇEK İŞGALCİ KİM?
Hayvanların doğal yaşam alanlarını işgal eden biz insanlarız. Ve “başka bir yer!” araması gereken de!..
En başından beri, besteci Eiko Ishibashi'nin notasının merkeziliğini gösteren, uzun bir müzikal alıntıyla filmin içine çekiliyoruz, sadece yukarıya doğru bakan akıcı bir kaydırmalı çekim eşliğinde: kış gökyüzüne karşı tüylü ağaç dallarından oluşan bir oyma. Müzik şaşırtıcı, değişken ve tiz elektro gitardan gösterişli senfonik katmanlara doğru ilerliyor (Hamaguchi'nin Ishibashi ile bir sonraki işbirliği, tamamen diyalogsuz ve neredeyse bir müzik videosu olarak tasarlanmış, Ekim ayında gösterime girecek). Buradaki etki güzel bir şekilde dinlendirici - bir girişten ziyade bir uvertür - sanki Hamaguchi sakinleştirici bir koku şişesinin kapağını açıyor ve bizi derin nefes almaya davet ediyormuş gibi. Daha sonra, çoğu zaman olduğu gibi, skor aniden kesiliyor. Bu künt müzik düzenlemeleri hakkındaki uyarılara ve onların üstü kapalı habercisi olan etkilerine kulak versek iyi olur: ruh hali yalan söyleyebilir. Her şey bazen sert bir şekilde biter.
Tokyo'ya kolay bir sürüş sağlayacak kadar yakın, aynı zamanda başkentin gökdelenleri ve ofislerinden ışık yılları kadar uzaktaymış gibi hissettirecek kadar da uzak bir konuma sahip olan Mizubiki Köyü, cazip bir turizm noktası haline geliyor. Bu, apaçık anlamsız ve yalnızca geç kapitalizmin hayal edebileceği bir kavramdır.
Yani tüm bu sakin, hipnotik parçalardan oluşturduğumuz kompozit imaj, temelde doğru yönde hareket eden, akıntıyla birlikte akan, birbirleriyle ve ortak zeminin kendisi ile ortak zemin bulmaya özen gösteren düzgün insanlardan biridir - tüm bunlar o bozuk müzik düzenlemelerine ve av sırasında ara sıra uzaktaki bir yamaçtan gelen donuk silah seslerine rağmen. Ama sonra tamamen kafa karıştırıcı, ayrıştırılması zor bir son geliyor. Hamaguchi aniden “Kötülük Diye Bir şey Yok”u önceki temkinli, melankolik iyimserlik ekseninden çok daha soğuk, daha kışlık ve daha endişe verici bir şeye doğru savururken, bir filmin son sahnelerinin anlamının bu kadar somut bir şekilde değişmesi nadir görülen bir durumdur. Tamamen başarılı olmayabilir, ancak usta bir film yapımcısının bu kadar incelikli ve dinlendirici bir insanlık portresi çizmesine tanık olmak kesinlikle kasvetli derecede büyüleyici, ancak sonunda, karnında bir kurşun olduğunda - insan ya da başka türlü - rahatlatıcı bir doğanın olmadığını bize acı bir şekilde anımsatıyor.
1 ARALIK'TA VİZYONA GİRECEK FİLMİN KÜNYESİ:
Orijinal adı: Aku wa sonzai shinai/Kötülük diye bir şey yok!
Yönetmen Ryūsuke Hamaguchi
Senarist Ryūsuke Hamaguchi
Oyuncular: Ryûji Kosaka, Rei Nishikawa, Hitoshi Omika